Μία από τις δυσκολότερες και πιο απαιτητικές καταστάσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν τόσο τα άτομα με αυτισμό όσο και οι οικογένειές τους και το περιβάλλον τους είναι τα ξεσπάσματα θυμού, ή αλλιώς στην ξένη βιβλιογραφία meltdowns (κατάρρευση). Για καλύτερη κατανόηση θα αναφερόμαστε στα meltdowns, ως ξεσπάσματα θυμού.
Το να προσπαθήσετε να “λογικέψετε” ένα άτομο κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος, μιλώντας του ή φωνάζοντάς παράλληλα ή ασκώντας σωματική βία (το οποίο δεν προτείνεται έτσι ή αλλιώς σε καμία περίπτωση) δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Η διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί όπως γράψαμε και παραπάνω. Τι κάνετε λοιπόν;
Προστατέψτε το άτομο από τραυματισμούς, απομακρύνοντάς το από επικίνδυνες περιοχές.
Απομακρύνετε το άτομο σε ένα όσο πιο ήσυχο και μακριά από ερεθίσματα χώρο. Ο λόγος που προτείνεται αυτό είναι για να βοηθήσετε το ίδιο το άτομο να μην δέχεται περισσότερα ερεθίσματα και όχι για να μην ενοχλείτε του γύρω σας.
Αν έχετε μαζί σας κάποια κάρτα (συνηθίζεται περισσότερο στο εξωτερικό) που να εξηγεί στον κόσμος γύρω σας τι συμβαίνει και το επιθυμείτε, βγάλτε την και τοποθετήστε την σε εμφανές σημείο. Αυτό μπορεί να προσελκύσει εθελοντές για βοήθεια ή τουλάχιστον μπορεί να κάνει τον κόσμο γύρω σας να προβληματιστεί και να ψάξει για τον αυτισμό.
Αν το άτομο αυτοτραυματίζεται, για παράδειγμα δαγκώνει τα χέρια του, προσπαθήστε να τα κρατήστε κοντά στο σώμα του και μακριά από το στόμα του. Αν χτυπάει το κεφάλι του σε γωνίες ή στον τοίχο, κρατήστε το μακριά.
Προσπαθήστε να κρατήστε την ψυχραιμία σας. Το δικό σας ξέσπασμα παράλληλα με το ξέσπασμα ενός ατόμου με αυτισμό δεν θα μπορέσει να βοηθήσει καμία από τις δύο πλευρές.
Αν έχετε καταλάβει ότι η άσκηση πίεσης σε κάποιο σημείο του σώματος, ηρεμεί το άτομο, προσπαθήστε το. Μπορεί να βοηθήσει.
Μείνετε σε εγρήγορση και προσπαθήστε να αποκωδικοποιήσετε το περιβάλλον γύρω σας. Κρατήστε αργότερα σημειώσεις με τη χρονική διάρκεια, την ένταση και τα χαρακτηριστικά και τα γεγονότα που προηγήθηκαν του ξεσπάσματος. Ζητήστε τα και μελετήστε τα μαζί με τον θεραπευτή ή τον ειδικό ή τον γονέα. Αυτό μπορεί να βοηθήσει την πρόληψη του ξεσπάσματος.
Πώς μπορώ να βοηθήσω τον γονέα ή τον συνοδό;
Κατ’ αρχήν το να νιώθετε πιθανόν ότι δεν μπορείτε να βοηθήσετε ή δεν θέλετε να βοηθήσετε είναι απολύτως κατανοητό και σεβαστό. Ούτε ο γονέας ή συνοδός, ούτε το περιβάλλον γύρω σας έχουν απαιτήσεις από εσάς. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να κάθεται άπραγος ακριβώς μπροστά από το περιστατικό και να κοιτάζει απλά ή να σχολιάζει. Επίσης σχόλια του τύπου “παρακαλώ απομακρύνεται το παιδί σας από τον χώρο” ή “κάντε το να σταματήσει” δεν μπορούν να βοηθήσουν. Ο γονέας ή ο συνοδός αισθάνεται φοβερή πίεση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Το να δεχθεί πίεση και συμβουλές ταυτόχρονα δεν μπορεί να βοηθήσει, αντιθέτως μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Έτσι λοιπόν αν δεν θέλετε να εμπλακείτε, απλά απομακρυνθείτε από το σημείο, χωρίς σχόλια ή βλέμματα. Αν θέλετε να βοηθήσετε, μην κάνετε κάποια κίνηση χωρίς την έγκριση του γονέα ή συνοδού.
Μην πείτε επίσης “κάντε αυτό ή εκείνο ή το άλλο”. Αν έχετε κάποια συμβουλή να του δώσετε κρατήστε την για αργότερα ή προτείνετέ την ήρεμα και φιλικά, εφόσον και μόνον εφόσον είναι σε διάθεση και κατάσταση να την ακούσει. Σε κάθε περίπτωση, πλησιάστε ήμερα και πιθανόν από μία οπτική γωνία που δεν θα “ενοχλήσετε” το άτομο που ξεσπά και ρωτήστε ευγενικά αν ο γονέας ή συνοδός χρειάζεται βοήθεια ή θέλει να κάνετε κάτι για αυτόν, όπως για παράδειγμα να του φέρετε λίγο νερό.
Μην απογοητευτείτε αν η απάντηση είναι αρνητική και μην αποθαρρυνθείτε για μία επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε παρόμοια κατάσταση. Καθένας χειρίζεται διαφορετικά το κάθε γεγονός. Σεβαστείτε την επιθυμία του γονέα ή συνοδού και πράξετε αναλόγως.
Γράφει η Αλεξάνδρα Κακουδάκη -Ψυχολόγος,BSc Ψυχολογία
Πηγή : http://www.newsitamea.gr/%CE%BE%CE%B5%CF%83%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου