Η βελτίωση της νόσου της σχιζοφρένειας συνδέεται άμεσα με την ενεργό συμμετοχή του οικογενειακού περιβάλλοντος στη ζωή του σχιζοφρενούς ασθενούς. Τα μέλη της οικογένειας μπορούν να διευκολύνουν τις δυσκολίες αυτής της σοβαρής ψυχικής ασθένειας με τρόπους που άνθρωποι εκτός οικογενειακού περιβάλλοντος αδυνατούν να κατανοήσουν.
Η οικογένεια μπορεί να βρίσκεται σε στενή επαφή με τον πατέρα, μητέρα, αδελφή ή αδελφό που έχει διαγνωσθεί με σχιζοφρένεια και με αυτό τον τρόπο έχουν τη δυνατότητα να ελέγξουν τη συμπεριφορά του ασθενούς. Εφόσον γνωρίζουν αυτό το μέλος, μπορούν να εξακριβώσουν και τα αίτια της αρνητικής συμπεριφοράς του. Αυτή η κατανόηση τους επιτρέπει να συμμετέχουν μέσα στο οικογενειακό σύστημα ακόμα και πριν εκδηλωθούν τα συμπτώματα.
Ο ψυχωτικός κατακερματισμός του σχιζοφρενούς ασθενούς, μπορεί να προκύψει οποιαδήποτε στιγμή, ειδικά όταν δέχεται ερεθίσματα από το εξωτερικό περιβάλλον και τον υλικό κόσμο.Τα μέλη της οικογένειας βρίσκονται σε θέση να αναγνωρίσουν την επιδείνωση του σχιζοφρενούς μέλους, αν ζουν μαζί του. Το γεγονός ότι βρίσκονται σε θέση να ελέγξουν τη φαρμακευτική αγωγή για παράδειγμα είναι μια θετική άποψη της αποτελεσματικής διαχείρισης της διανοητικής ασθένειας του ασθενή και ο έλεγχος γίνεται πιο πιθανός αν το μέλος της οικογένειας ζει κοντά στο άτομο που πάσχει από σχιζοφρένεια. Να σημειωθεί ότι ο ασθενής θα μπορούσε επίσης να βοηθηθεί αν ζει ανεξάρτητα, παρόλο που το αποτέλεσμα θα ήταν οι στενές σχέσεις με τα μέλη της οικογένειάς του να γίνονται συμβιβαστικές.
Ακόμα και όταν τα μέλη της οικογένειας δεν ζουν με τον ασθενή, οι συχνές επισκέψεις σε αυτόν έχουν πολλά οφέλη. Ανάμεσα στις ίσως λιγοστές σχέσεις με άλλους ανθρώπους που έχει ο ασθενής, η οικογένειά του είναι αυτή που κατανοεί τη συνέχεια της ζωής, σε σχέση με το πριν και το μετά την εμφάνιση της διανοητικής του ασθένειας. Παρόλο που είναι ενοχλητικό να γίνεσαι μάρτυρας των μεταπτώσεων της συμπεριφοράς του σχιζοφρενούς ασθενούς, τα μέλη της οικογένειας μπορούν να τον βοηθήσουν με αμέτρητους τρόπους. Αυτό συμβαίνει γιατί παρά τις αφύσικες μεταπτώσεις της συμπεριφοράς του ασθενούς, τα μέλη της οικογένειας θα μπορούσαν να τον στιγματίσουν σε μικρότερο βαθμό.
Ένας άλλος τρόπος για να βοηθήσει η οικογένεια το μέλος της που πάσχει από σχιζοφρένεια, είναι να το βοηθήσει να ζητήσει αξιόπιστη ψυχιατρική βοήθεια. Επίσης, οι οικογένειες μπορούν να παρέμβουν στις κρίσεις. Οι συγγενείς γνωρίζουν πότε ο ασθενής είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του, για τους άλλους ή πότε δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. Οι συγγενείς προσφέρουν πολύτιμη λειτουργία σ’ αυτό το σημείο.
Επιπροσθέτως, οι ασθενείς με σχιζοφρένεια υποφέρουν από ακραία αισθήματα απομόνωσης και αυτοκαταστροφής. Η οικογένεια βοηθά στη μείωση της ζημιάς που μπορεί να προκληθεί στον ασθενή από τον ίδιο του τον εαυτό. Το πιο σημαντικό είναι ότι η οικογένεια μπορεί να τον κάνει να νιώθει αγαπητός, αποδεκτός και σημαντικός.
Ο στιγματισμός του ασθενούς
Κυρίως λόγω του στιγματισμού τους, οι σχιζοφρενείς ασθενείς νιώθουν ιδιαίτερα αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης, τα τραυματικά αποτελέσματα αυτού του στιγματισμού σχετικά με την ψυχική ασθένεια, μειώνονται από την αποδοχή εκ μέρους των μελών της οικογένειας του ασθενούς, παρόλο που αυτό δεν είναι εύκολο. Η μεταμόρφωση του ψυχικά ασθενούς από κάποιον που φαινομενικά είναι ψυχολογικά υγιής σε άτομο που χαρακτηρίζεται "σχιζοφρενής", σημαίνει ότι το άτομο μεταμορφώνεται σε κάποιον αγνώριστο. Ο αγώνας για να αποδεχτεί τον ίδιο του τον εαυτό και να είναι αποδεκτός και από τους άλλους ως άτομο με σοβαρή ψυχική ασθένεια είναι τρομακτικός για τον άνθρωπο αυτόν. Είναι πολύ μεγάλος ο θυμός και η στενοχώρια που σχετίζονται με το ξεκίνημα σοβαρών και χρόνιων διανοητικών ασθενειών και για τον σχιζοφρενή ασθενή αλλά και για την οικογένειά του.
Τα μέλη της οικογένειας μπορούν να παρακάμψουν αυτό που θεωρείται τραγωδία για το προβληματικό άτομο και για τους ίδιους, εκπαιδεύοντας τον εαυτό τους σχετικά με την ψυχική ασθένεια και την διάγνωση της σχιζοφρένειας. Οι δυσκολίες του σχιζοφρενούς ασθενούς και οι επακόλουθες δυσκολίες της οικογένειας να αντιμετωπίσουν τη διάγνωση μπορεί να φαίνονται ισόβια δέσμευση εξαιτίας της χρόνιας φύσης της ασθένειας. Επίσης, τα προβλήματα του σχιζοφρενούς είναι κυκλικά: η βιοχημεία προκαλεί ακουστικές παραισθήσεις, φωνές που κανένας άλλος δεν ακούει, οδηγεί στο στιγματισμό και ο στιγματισμός οδηγεί τον ασθενή στην ψυχολογική και σωματική απομάκρυνση από τους άλλους. Έτσι ο ασθενής στρέφεται περισσότερο στον εαυτό του και στις σκέψεις του, το οποίο με τη σειρά του οδηγεί στην απομόνωση.
Ο ασθενής παρεκτρέπεται και η οικογένεια ενδέχεται να μην καταλαβαίνει αυτή τη συμπεριφορά, η οποία οδηγεί τον σχιζοφρενή σε αποξένωση καθώς φοβάται ότι κανένας δεν τον καταλαβαίνει, ούτε ο ίδιος του ο εαυτός. Αυτός είναι ο λόγος που το άτομο με την ετικέτα του «αγνώριστου» μπορεί να παρεκτρέπεται με διάφορους τρόπους. Η οικογένεια καλείται να επαναπροσδιορίσει τις αρχές της και να προσπαθήσει να τον δεχτεί ως μέλος της οικογένειας.
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα πάσχοντα άτομα θέλουν να νιώθουν αγαπητά. Ο φόβος και ο τρόμος με τον οποίο κάθε οικογένεια αντιμετωπίζει την κατάσταση ως αποτέλεσμα αυτής της διάγνωσης είναι τεράστιος. Κανένας δεν πιστεύει ότι θα πάσχει από σχιζοφρένεια μεγαλώνοντας. Η τραγωδία που ακολουθεί τη διάγνωση αυτής της κατάστασης είναι τεράστια και ολέθρια. Η οικογενειακή συμμετοχή και αποδοχή μπορούν να απαλύνουν αυτή την τραγωδία. Στην πραγματικότητα, αυτές οι δύο ενέργειες μπορούν να κάνουν τις συνθήκες της διάγνωσης της σχιζοφρένειας ανεκτές και για τις δύο πλευρές.
---------------------------------
Πηγή: brainblogger.com
Photo Credit: Owen Gent, "The King's Gift"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου